Afgelopen week begeleide ik vroeg in de ochtend, in een van de aula’s van Begraafplaats en Crematorium Moscowa, een uitvaartplechtigheid.
De zon scheen prachtig door de bijzondere glas-in-loodramen.
Vele van jullie, uit de omgeving van Arnhem, zijn waarschijnlijk al een keer in een van de twee aula’s geweest. Misschien waren jullie ook nieuwsgierig naar het verhaal achter de afbeeldingen. Graag wil ik jullie iets over deze glas-in-loodramen vertellen.
Beide aula’s, aan de rechterzijde begraafaula De Berken, aan de linkerzijde crematieaula De Linden, hebben een karakteristieke puntvorm.
In de sobere, strakke architectuur loopt het dak door tot bijna aan de grond. Wie de aula’s binnenkomt, ziet aan het eind van het looppad, achter de plaats waar de kist met de overledene is opgesteld, een bijzonder driehoekig glasin-loodraam, opgebouwd uit zo’n vijfduizend gekleurde glassegmenten.
De ramen, in 1969-1970 ontworpen door de graficus Jan P.C. van Doorn symboliseren licht en hoop.
Boven dat alles rijst in het raam een zon op, symbool van licht en oneindigheid.
Aan de basis van het raam zien we veel groen, de kleur die groei symboliseert.
In het motief herkennen we een plant die uit de aarde omhoogkomt.
Dominerend daarin zijn een horizontale en een verticale lijn.
Een kruismotief met bladeren en vruchten.
Oftewel het leven dat de overledene heeft geleefd met alles wat hij of zij heeft gedaan. Tegelijkertijd een kruis, symbool van de verbinding tussen het heden en dat wat na het leven komt, oersymbool ook van het christendom.
Het leven eindigt niet bij dit raam.
Er is hoop op iets moois dat wij nog niet kennen.
Lieve groet Marlies
@Bron: Begraafplaats en crematorium Moscowa
