Op een vroege zondagmorgen werd ik gebeld. Ik kreeg de vraag of wij een uitvaart konden organiseren voor een jongeman, die was omgekomen tijdens een tragisch verkeersongeval. Het mocht geen standaard uitvaart worden.
Ik pakte mijn koffer en reed naar de woning van zijn ouders. De verslagenheid was enorm. Enkele uren voor mijn bezoek stond de politie voor de deur met de mededeling dat hun zoon was overleden. Een paar uur later stond ik voor de deur om de uitvaart te bespreken. Sommige dingen gaan echt heel snel en nu was het moment aangebroken om eerst rustig te praten en goed te luisteren naar alle (non)verbale communicatie van alle gezinsleden.
Tijdens dit gesprek kwamen al vrij snel de verhalen over Maarten naar voren. Hij stond met zijn 27 jaar midden in het leven. Stappen, party’s en vakanties met vrienden was zijn ding. Ook kwam hij vaak bij zijn ouders langs voor een hapje of een logeerpartij. Maarten was een echt familiemens. Hij had een enorm sterke band met zijn ouders en met zijn broertjes. Ik sprak met zijn broertje over de diverse party’s waar Maarten graag naartoe ging, zoals Free Your Mind en Dreamfields.
Het moment was aangebroken om de uitvaart vorm te gaan geven. Al snel kwamen wij tot de conclusie dat de uitvaart een afscheidsparty zou gaan worden in de tuin van Maarten’s ouders. De daarop volgende dagen kreeg alles vorm. Een goede vriend van Maarten is DJ en kon zijn eigen draaitafel meenemen. De rest werd snel georganiseerd. Grote luidsprekers, een outdoorscherm voor foto’s, de stroomvoorziening werd gecheckt zodat de stoppen er niet uit zouden vliegen, de cateraar, contact met de buurt, contact met de politie etc. etc.
Er gebeurden meerdere bijzondere dingen die week:
– Het was de hele week stralend weer, tot en met de dag van de uitvaart (en dat in oktober)
– Een week voor zijn overlijden kwam het muziekstuk Treur niet van Diggy Dex uit. Het leek alsof dit nummer voor Maarten geschreven was.
– Een toevallige telefoonopname met een spontane ode aan Maarten, enkele weken voor zijn overlijden.
Op de dag van de uitvaart was het een aangename temperatuur en scheen de zon door de bomen. De familie en vrienden werden ontvangen met een glaasje onder rustige beats van de DJ. Op het grote scherm was een diapresentatie te zien met foto’s uit het leven van Maarten. De kist kreeg een plekje naast het DJ podium, midden in de stralende zon.
De moeder van Maarten was de eerste spreekster en zij kondigde na haar verhaal het muziekstuk Treur niet van Diggy Dex aan. Iedereen liet de tekst van dit muziekstuk op zich inwerken en daarna is een proost op het leven uitgebracht. Na een aantal dancenummers werd er op het grote scherm een telefoonopname afgespeeld waarop een dancenummer van Caribou te horen was met als titel can’t do without you. Dit was enkele weken geleden gefilmd door de vrienden van Maarten en het werd spontaan een ode aan hem. Dezelfde vrienden stonden nu om de kist van Maarten. Nadat de opname was afgelopen pakte de DJ deze beat over en werd het nummer van Caribou op een luid volume doorgepakt. Er kwamen meerdere sprekers aan het woord en er werden meerdere (dance) muziekstukken gedraaid.
Aan het eind van deze afscheidsparty is de kist naar het midden van de tuin gebracht. Iedereen stond om de kist heen en de laatste zonnestralen van die middag raakten de kist aan. Iedereen moest Maarten nu laten gaan en dit deden zij symbolisch door het loslaten van witte ballonnen. Hoe mooi was het dat deze precies langs de bomen omhoog hun weg naar de zon konden vinden en er geen enkele ballon bleef steken aan een tak van een boom.
Familie en vrienden maakten een erehaag op de oprit en de dragers hebben de kist naar de auto gedragen onder een applaus op zijn leven. Maarten is in besloten kring gecremeerd.
Clip van Diggy Dex: https://www.youtube.com/watch?v=JDd_BRlevbE