Zaterdagnacht 4.16 uur, mijn telefoon gaat op het scherm staat: Wouter een bekende van mij.
Van alles gaat er in de enkele seconden door mijn hoofd voordat ik opneem. Wat zou er zijn? Heeft zijn vader, Laurens, de strijd al op moeten geven? Is er iets met zijn kinderen? Is er iets anders aan de hand? Ik neem op de manier zoals altijd en aan de andere kant hoor ik met een trillende stem: “Pascal, met Wouter. Papa is net overleden, veel sneller dan we dachten.” Ik kom er direct aan, zei ik.
Na het horen van de verhalen over de snelheid van en de heftige laatste uren/ dagen van Laurens komt er ook ruimte voor een lach. Want dat heeft Laurens, ondanks alle pijn, tot het laatst toe gedaan: gelachen. Persoonlijk ken ik Laurens al vele jaren als buurtgenoot, officier van de schutterij en als vader van twee zonen welke bij mij in de vendeliersgroep zitten. Altijd goedlachs, positief, in voor een geintje en nooit te beroerd om iemand een helpende hand toe te reiken.
Samen met zijn vrouw heb ik hem verzorgd en de kleding aangedaan welke hem zo herkenbaar maakte voor iedereen. Ook al is het mijn werk, het blijft bijzonder om te mogen en kunnen doen voor de overledene en de nabestaanden. Tijdens het verzorgen werd er midden in de nacht ook hard gewerkt door de zonen en de vrienden: zijn garage moest de opbaarkamer worden, dat was zijn wens. Blauwe gordijnen golvend aan het plafond, kaarsjes aan en niet te vergeten de Zundapp, zijn trots. Deze moest naast hem staan. Toen alles in de garage gereed was hebben we Laurens naar zijn garage begeleid en daar opgebaard.
Het zou een bijzondere uitvaart gaan worden: vervoer op de vrachtwagen waar Laurens altijd mee gereden heeft, in Zaal Gieling te Groessen de koffietafel en de plechtigheid en een uitvaart met schutterseer. Zijn wensen waren helder, de exacte invulling zou later die week volgen.
Donderdagavond: Het openbare moment van afscheid bij huis in zijn garage. Regen, wind en kou. Alle elementen waren aanwezig om ons te dwarsbomen. Maar de warmte van de buurtjes welke de koffie/ thee en de geweldige aankleding met windlichten verzorgd hebben maakten alles bij aankomst van de belangstellenden op de een of andere reden draaglijker. Aan het einde van de avond keken we, hoe gek misschien ook, met een goed en fijn gevoel terug op het verlopen van de avond.
Zaterdag; de dag van de uitvaart. De naaste familie heeft in alle rust afscheid genomen voor mijn komst. Met het gezin hebben we de kist gesloten, een bijzondere rol was weggelegd voor de kleinkinderen. In de loop van de week had ik twee houten vlindersluitingen voor de kist achtergelaten, deze hebben zij, evenals de deksel van de kist, prachtig beschilderd.
Vertrek met de vrachtwagen waar Laurens mee gereden heeft, met daarop een bloemstuk namens carrosseriebedrijf Veth, de oude werkgever van Laurens, vertrokken we naar Groessen.
Bij aankomst in Groessen stond de schutterij opgesteld, met een groep van zeker 80 geïniformeerde leden, om ons voor te gaan naar Zaal Gieling. Een bijzonder moment ook voor mij, waar twee werelden die een grote rol spelen in mijn leven, elkaars paden kruisten.
Een iets ander begin dan de meesten gewend zijn: de koffietafel/ condoleance voorafgaand aan de plechtigheid. Dit omdat Laurens had aangegeven had, graag overal zelf bij te willen zijn.
Na de koffietafel de start van de plechtigheid. Na mijn openingswoorden kwam namens Schutterij Onderling Genoegen de voorzitter naar voren om Laurens de hoogste eer van de schutterij te geven door de Koningsketting op de kist te leggen. De diverse sprekers wisselden elkaar af. Aan het einde heeft de schutterij de laatste eer gebracht door een vendelier 3x links en 3x rechts over de kist te laten zwaaien en hebben we als laatste eer aan Laurens het U zij de glorie gezongen. Het brengen van een laatste groet bij zijn kist door de belangstellenden gevolgd door een erehaag naar buiten. Het vertrek, wederom voorgegaan door de schutterij door de erehaag was erg bijzonder.
Terugkijkend en denkend aan deze uitvaart kan ik alleen maar dankbaar zijn dat er zo veel mensen zijn/ haar steentje hebben bijgedragen om het afscheid van Laurens zo bijzonder te maken. De familie, vrienden, de buurt, schutterij Onderling Genoegen, Carrosseriebedrijf Veth en Zaal Gieling Groessen. Een uitvaart verzorgen doe je niet alleen als uitvaartverzorger, dat doen we met een team. Dus zeker ook mijn achterban: het team van Uitvaartverzorging Kramer bedankt!
Lieve groet Pascal Sessink
