De Gelderlander 27-02-2021

Dit familiebedrijf verzorgt ‘eenzame uitvaarten’: ‘Iedereen verdient een waardig afscheid’

Paul Bolwerk 27-02-21, 07:00

ARNHEM –  Kramer Uitvaartverzorging verzorgt ‘eenzame uitvaarten’. Het Arnhems familiebedrijf ziet het als zijn sociale plicht om een begrafenis of crematie op kosten van een gemeente als een normale uitvaart te laten verlopen. ,,Iedereen verdient een waardig afscheid.”

,,Het schrikbeeld is dat eenzame uitvaarten ook in alle eenzaamheid verlopen. Dat is niet het geval. We zorgen ervoor dat, ook als niemand komt, er sprake is van een normale uitvaart. Er zijn altijd minimaal zes personen bij aanwezig: vier dragers en een uitvaartverzorger van onze uitvaartonderneming en een begeleider van begraafplaats Moscowa. Dan leggen we tijdens de plechtigheid een roos op de kist en wordt er een toepasselijk gedicht voorgedragen’’, zegt Marlies van Dijk-Schuiling (52), directeur van Kramer Uitvaartverzorging.

De Arnhemse onderneming verzorgt al decennia, met uitzondering van 2017 tot en met 2019, de begrafenissen in het kader van de Wet op de Lijkbezorging (WOL) voor Arnhem, Rheden, Rozendaal en Westervoort. Van zo’n uitvaart is sprake als nabestaanden niet willen of kunnen betalen. We doen het graag. Iedereen verdient een waardig afscheid.

Er is sprake van een stijging van het aantal gemeentelijke uitvaarten. Kramer Uitvaartverzorging heeft afgelopen jaar dertig uitvaarten in opdracht van de gemeente Arnhem verzorgd. Arnhem doet dat ook namens Rheden en Rozendaal.

Basisvergoeding 

Kramer krijgt van Arnhem een basisvergoeding van circa 1000 euro per uitvaart. ,,Daar moet, als je alles meetelt, eigenlijk geld bij. Maar we doen het graag. Iedereen verdient een waardig afscheid’’, zegt Wim Wijnands, hoofd administratie van Kramer Uitvaartverzorging.

In de regel doet een gemeente er alles aan om contactpersonen op te sporen die de overledene goed hebben gekend. Dat kunnen familieleden zijn, maar ook mantelzorgers, bewindvoerders, begeleiders, vrienden en buren. Maar soms lukt dat niet. Bij 3 van de 30 uitvaarten in 2020 ging het daadwerkelijk om eenzame uitvaarten.

Zo nodig zoekt Van Dijk zelf ook stad en land af om mensen te vinden die de overledene de laatste eer willen bewijzen, zoals voor een weduwnaar uit een Arnhemse volkswijk. De man was na het overlijden van zijn echtgenote als een kluizenaar gaan leven. Hij leidde al jaren een zeer terug getrokken bestaan, zelfgekozen. Zelfs zijn zussen en broer zagen hem bijna nooit meer.

Ex-drugsverslaafde oma

,,Dan denk je: hoe kan dat? Hij stond vroeger bekend als een heel sociale man’’, zegt Marlies van Dijk. Ze besloot om zijn woonbuurt in te gaan met zelfgemaakte rouwkaartjes. ,,Aan het eind van de straat woonde een buurman die nog wel contact had met deze meneer. Al met al hebben daardoor toch nog acht personen de uitvaartplechtigheid bijgewoond.”

Afgelopen najaar zorgde ze dat op een waardige manier afscheid kon worden genomen van een ex-drugsverslaafde oma (42).

,,Op haar elfde kwam ze in een internaat, op jonge leeftijd had ze al vier kinderen. Je kunt zeggen: ze heeft een intens leven geleid. Haar kinderen hadden geen contact meer met hun moeder. Uiteindelijk heeft een goede vriend uit haar internaattijd, haar pleegfamilie en haar kinderen op een intense, persoonlijke manier afscheid van haar genomen”, aldus Van Dijk.

Zwerver

Zo heeft ze alweer een tijd geleden er eer in gelegd om een zwerver, die dood in een Arnhemse portiek werd gevonden, een mooie uitvaart te bezorgen. De dakloze man bleek een voormalige taxichauffeur te zijn. Door het nieuws over zijn overlijden kwam in de Arnhemse taxiwereld een crowdfunding op gang, waarvan bijna de hele uitvaart kon worden betaald.

Van Dijk: ,,Als een overledene binnenkomt, bijvoorbeeld een dakloze met een gescheurde joggingbroek, gaan we op pad om nieuwe kleding te kopen. We willen dat hij netjes in de kist komt te liggen. Ieder mens wordt onschuldig geboren en verdient, wat er ook in zijn of haar leven gebeurd is, een waardig afscheid.”

Foto’s gemaakt door @Rolf Hensel

Artikel geschreven door @Paul Bolwerk